Οι Κάβειροι (ή Κάβιροι στη Βοιωτία) ήταν θεότητες αρχαίας Ελληνικής μυστηριακής λατρείας η οποία πρωτοεμφανίζεται στη Λήμνο και τη Θήβα (ή πιο συγκεκριμένα, αρχικά τουλάχιστον, σε περιοχή της Βοιωτίας λίγο δυτικά της Θήβας) αλλά αργότερα επεκτείνεται και αλλού (Μικρά Ασία, Μακεδονία, Θράκη, υπόλοιπο Αιγαίο). Οι Κάβειροι συχνά, ήδη από την αρχαιότητα, ταυτίζονται και με τους «Μεγάλους Θεούς» των Μυστηρίων της Σαμοθράκης. Η προέλευση τους είναι άγνωστη, πιθανώς μη ελληνική και συχνά έχουν διατυπωθεί θεωρίες προελληνικής[1][2] ή ανατολικής[3] προέλευσης: το όνομα Κάβειροι έχει συχνά συσχετιστεί με τη σημιτική ρίζα kbr «μεγάλος, δυνατός», ενώ άλλοι το συνδέουν με τα Χιττιτικά.
Οι Κάβειροι της Θήβας αναφέρονται σε αφιερωματικές επιγραφές ως «Κάβιρος» και «Παις» (γιος του Κάβιρου). Σύμφωνα με τον Παυσανία, η Καβείρια Δήμητρα ξεκίνησε τις τελετές των Καβείρων της Θήβας ως δώρο προς τον Προμηθέα, ο οποίος ήταν ένας από τους Κάβειρους, και το γιο του, τον Αιτναίο.[4] Ο ίδιος αναφέρει αλλού πως ο Αθηναίος Μέθαπος αφού επανοργάνωσε τα μυστήρια στην Ανδανία της Μεσσηνίας, ίδρυσε τα μυστήρια των Καβείρων της Θήβας.[5]
Για τους Κάβειρους της Λήμνου, ο Ακουσίλαος αναφέρει ότι ο Ήφαιστος και η θεά Καβειρώ γέννησαν τονΚαδμίλο (ή Κασμίλο ή Κάμιλλο) ο οποίος γέννησε τους τρεις Κάβειρους που με τη σειρά τους γέννησαν τρεις Καβειρίδες νύμφες.[6] Το σύμβολο των τριών Λήμνιων Καβείρων ήταν η λαβίδα και το σφυρί του μεταλλουργού.
πηγή κειμένου: Βικιπαίδεια