Στην πόρτα της Πολιτείας οι λύκοι, οι λύκοι, έλεγε ο Κωστής Παλαμάς

της Ρίτσας Μασούρα

Θέλω, αφελώς, να πιστεύω ότι δεν ακροπατούμε στο χείλος του γκρεμού. Οτι δεν έχουμε εξαντλήσει το μέγιστο της συλλογικής μας ευθύνης απέναντι στον υπαρκτό κίνδυνο. Οτι κρατάμε απόθεμα για να το χρησιμοποιήσουμε την ύστατη ώρα. Οτι, αν οι συνθήκες το επιβάλλουν, θα απελευθερώσουμε εκατομμύρια σωματιδίων θάρρους και σθένους και θα ορθοποδήσουμε. Η πορεία του ελληνισμού δείχνει ότι τις περισσότερες φορές χρειάστηκε να υπάρξει το ελατήριο της εγρήγορσης για να ξεπεράσουμε τους λιλιπούτειους εαυτούς και τα συνηθισμένα όριά μας. Κατά καιρούς το έχουμε πετύχει, ακόμη κι αν έχει προηγηθεί μια συγκλονιστική περίοδος εσωτερικής διχόνοιας και μοχθηρίας, ακόμη κι αν έχουμε ζήσει σε περιβάλλον δυστοπικής κοινωνικής φαντασίας. Θα το πετύχουμε και τώρα; Η συνέχεια εδώ

 

 

Advertisements