«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αντιπαράθεση Πούτιν-Μεντβέντεφ αποτελεί ένα παιχνίδι με ρόλους. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε γιατί είναι αναγκαίο πριν από τις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου να εφευρεθεί ένας ανταγωνισμός ανάμεσα στον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό. Η συνέντευξη Τύπου της Τετάρτης του Μεντβέντεφ ήταν σαφής. Αυτό που είπε κατηγορηματικά είναι ότι ο Πούτιν και ο ίδιος συνεννοούνται άριστα. «Η σχέση μας χρονολογείται εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια», τόνισε. «Οι προσεγγίσεις που έχουμε για τα πράγματα είναι παρόμοιες».
Στη συνέχεια διευκρίνισε ότι άλλαξε τους μισούς κυβερνήτες αλλά κανέναν υπουργό, γιατί δεν παρεμβαίνει στο διορισμό των τελευταίων. Με άλλα λόγια, είναι ζήτημα του Πούτιν. Και τέλος υπογράμμισε ότι αν θέλει να βρει ένα πολιτικό στήριγμα, θα το αναζητήσει εκεί που το απέσπασε την πρώτη φορά, το 2008, δηλαδή στις οργανώσεις που στηρίζουν το σύστημα Πούτιν και το δίδυμο Πούτιν-Μεντβέντεφ. Όλα αυτά σημαίνουν ότι ο Μεντβέντεφ δεν είναι μια ανεξάρτητη προσωπικότητα. Και ότι ανησυχεί μήπως ο Πούτιν συμμαχήσει με κάποιον άλλο ή αποφασίσει να κατεβεί μόνος του στις εκλογές. Χωρίς τον Πούτιν, ο Μεντβέντεφ δεν υπάρχει».
Αυτά λέει σε συνέντευξή της στη γαλλική εφημερίδα Λιμπερασιόν η Μαρί Μεντράς, ερευνήτρια στο CNRS, καθηγήτρια πολιτικών επιστημών και συγγραφέας του βιβλίου «Ρωσία, η άλλη όψη της εξουσίας». Κατά την άποψή της, ο Πούτιν θα αποκαλύψει την τελευταία στιγμή το σενάριο που αποφάσισε. Υπάρχουν διάφορα ενδεχόμενα.
Στο ρωσικό πολιτικό σύστημα, οι κρατικοί θεσμοί ουσιαστικά δεν λειτουργούν πλέον.
Αφήνοντας την προεδρία σε ένα νέο που του χρωστά τα πάντα, ο Πούτιν διατήρησε την εξουσία του και τη δυνατότητα μεσολάβησής του. Αποδυνάμωσε όμως τους θεσμούς. Ο Μεντβέντεφ μπορεί να μιλά όσο θέλει για την ανάγκη να καταπολεμηθεί ο «δικαστικός μηδενισμός», στην πραγματικότητα όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Φυσικά ο Πούτιν και ο Μεντβέντεφ δεν είναι οι μόνοι που αποφασίζουν για την προεκλογική σκηνοθεσία που παρακολουθούμε, σημειώνει η γαλλίδα καθηγήτρια. «Το σύστημα αποτελείται από ομίλους που είναι ταυτόχρονα βιομηχανικοί, πολιτικοί και χρηματοπιστωτικοί, όπως είναι ο τομέας του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του ξύλου ή της αεροπορίας. Όλοι αυτοί οι όμιλοι συνδέονται με πολιτικές προσωπικότητες στη Μόσχα και πρέπει να συνεννοούνται μεταξύ τους.
Ο Μεντβέντεφ γνωρίζει ότι είναι πιο νέος από τον Πούτιν και πρέπει να περιμένει να έρθει η ώρα του. Στο σύστημα αυτό, δεν βλέπω πώς είναι δυνατόν οι δύο άνδρες να παρουσιαστούν στις εκλογές ως αντίπαλοι. Κάτι τέτοιο θα έδινε την εντύπωση ότι υπάρχει πλουραλισμός, αλλά το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να γίνει μια επιλογή!
Το πιθανότερο είναι ότι το ζευγάρι θα παραμείνει, γιατί λειτούργησε καλά.
Μπορεί απλώς να αλλάξει μορφή, κάτι που θα εξαρτηθεί από το αν ο Πούτιν θα παραμείνει πρωθυπουργός ή θα μετακινηθεί στην προεδρία».
Και τότε γιατί να γίνονται εκλογές; «Οι εκλογές στη Δούμα και οι προεδρικές εκλογές είναι οι δύο άμεσες εκλογικές αναμετρήσεις που υπάρχουν ακόμη.
Δεν γίνονται πια εκλογές για τους κυβερνήτες ούτε για την Άνω Βουλή, και σχεδόν δεν γίνονται ούτε για τους δημάρχους. Η Ρωσία πρέπει όμως να παρουσιάζει την εικόνα μιας «κυρίαρχης δημοκρατίας». Πρέπει να δίνεται η ψευδαίσθηση της επιλογής για να πηγαίνει ο κόσμος να ψηφίσει. Σε αντίθετη περίπτωση, η απάτη είναι κατάφωρη.
Για να πάει επίσης ο κόσμος να ψηφίσει, θα πρέπει να υπάρχει μια ίντριγκα. Η ηγετική ομάδα γνωρίζει ότι η οικονομική και κοινωνική κατάσταση είναι ανησυχητική. Κατασκευάζοντας έναν ανταγωνισμό, απομακρύνοντας ορισμένους ανθρώπους όπως ο πρώην δήμαρχος της Μόσχας, προσπαθεί να πείσει την κοινωνία ότι έχει λύσεις για τα προβλήματά της. Με τον τρόπο αυτό, βέβαια, καθίσταται αδύνατη η ανάδυση μιας εναλλακτικής λύσης έξω από την ηγετική ομάδα».
πηγή: skai.gr
