«Σ’ευχαριστώ Ελλάδα!
Συμπλήρωσα 20 χρόνια στην Ελλάδα και μπήκα αισίως στο εικοστό πρώτο. Εργάστηκα σε διάφορες δουλειές και μετά από πολύ κόπο και πολύ διάβασμα, έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, έμαθα την ελληνική γλώσσα, κυρίως να γράφω, και σήμερα είμαι δημοσιογράφος στα ελληνικά ΜΜΕ. Σε πιο βαθμό καταφέρνω να κάνω καλή δημοσιογραφία, το κρίνετε εσείς και αυτοί που διαβάζουν αυτά που γράφει η ταπεινότητά μου. Μεγαλώνω δυο κόρες που σήμερα είναι 18,5 και 17,5 ετών. Η μεγάλη ήρθε 5 μηνών, η μικρή γεννήθηκε στην Ελλάδα και δεν γνώρισε άλλη χώρα. Προσέφερα λίγα η πολλά αλλά πάντως, δούλεψα και δουλεύω τίμια. Ποτέ και για κανένα λόγο, δεν απασχόλησα τις Αρχές της χώρας. Αφοσιώθηκα στο επάγγελμά μου αλλά και στην προσφορά υπέρ των δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αυτά με εκφράζουν, αυτά κάνω. Η άνοδος της Χρ. Αυγής και οι απειλές που λαμβάνω για τη ζωή μου, συνέπεσαν με κάτι άλλο άσχημο. Δεν ξέρω αν αυτό το δεύτερο είναι το ίδιο με το πρώτο αλλά σίγουρα με πονά περισσότερο. Σήμερα, το ελληνικό κράτος, με ειδοποίησε ότι εντός 30 ημερών, πρέπει να εγκαταλείψω την Ελληνική Επικράτεια, επειδή το έτος 2007-2008, περίοδο την οποία είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, δεν μπόρεσα να συγκεντρώσω τον απαιτούμενο αριθμό ενσήμων για να ανανεώσω την άδεια παραμονής. Είχα γράψει κάποτε ένα άρθρο με θέμα «Σου χρωστάω ένα ευχαριστώ, Ελλάδα», το ίδιο μπορώ να επαναλάβω και σήμερα αλλά γεμάτος πίκρα: Σ’ευχαριστώ Ελλάδα!»
»Στο προσωπικό μου ημερολόγιο γράφω πως τρία πολύτιμα πράγματα υπάρχουν για ένα μετανάστη: η δουλειά, ο έρωτας και η άδεια παραμονής. Δεν ξέρω εάν κάποιος από σας έχει κάποια,έστω μακρινή, ιδέα τι σημαίνει να είσαι παράνομος και να μην έχεις χαρτιά. Νιώθεις πως έχεις λιγότερη αξία και από ένα αδέσποτο σκυλί. Γιατί δεν υπάρχεις. Περπατάς με φόβο, κοιτάς με φόβο, ζεις με το φόβο. Δεν μπορείς να κοιμηθείς γιατί δεν έχεις χαρτιά. Δεν μπορείς να ερωτευτείς γιατί δεν έχεις χαρτιά. Δεν μπορείς να προγραμματίσεις το μέλλον γιατί δεν έχεις χαρτιά. Δεν μπορείς να βρεις δουλειά γιατί δεν έχεις χαρτιά. Δεν μπορείς να νοικιάσεις σπίτι για να ζεις ανθρώπινα γιατί δεν έχεις χαρτιά. Σκέφτεσαι μέρα νύχτα τα χαρτιά, γίνεσαι σαν ψυχοπαθής….» «Μικρό ημερολόγιο Συνόρων», Γκαζμέντ Καπλάνι.